​Blockchain heeft de potentie de wereld compleet te veranderen.

Banken en Cryptogeld

Historisch is het zo gegroeid dat de bank als intermediair de financiële transacties bijhield. Maar aan dat oude systeem kleven nadelen. Dit (oligopolie) systeem leidt tot transactiekosten, handelsbeperkingen en een deel of het hele systeem kan ernstig aangetast worden als er een vertrouwenscrisis uitbreekt zoals in 2008.

Ik sluit niet uit dat in de toekomst een Cryptocurrency de dominante rol van de dollar en in mindere mate van de euro overneemt. Dit heeft voor de wereld ingrijpende gevolgen omdat er veelal een nauwe correlatie tussen de dominante valuta en de dominante superpower bestaat.[1]

Cryptogeld is “geld” in de vorm van een bedrag in een cryptovaluta. De motor achter Cryptogeld is de blockchain. Een soort gezamenlijk digitaal kasboek. Met blockchain vervalt de noodzaak dat een bank als controlepartij optreedt omdat de transacties door het hele netwerk gecontroleerd worden. Door het deels verdwijnen van de intermediairs “Banken” vinden de betalingen goedkoper, sneller, efficiënter en met minder beperkingen plaats. Bovendien berust het wederzijds vertrouwen op de computerlogica. De waarde uitwisseling vindt plaats door het automatiseren met slimme contracten (stukjes computercode) die op de blockchain staan.

Cryptogeld is zo ontworpen dat verzekerd is dat tegoeden nooit door de autoriteiten bevroren kunnen worden. Bestaande cryptogeldsystemen zijn allemaal pseudo-anoniem. Het is mogelijk geldstromen niet gemakkelijk traceerbaar te maken. Overmaken van geld gaat niet op naam maar gebeurt op basis van cryptogeldadressen. Iemand kan voor ieder te ontvangen bedrag een nieuw cryptogeldadres genereren.

Zweden heeft Bitcoin enthousiast omarmd en loopt voorop in de cryptocurrency-revolutie. Wat in zweden gebeurt, heeft invloed op de andere centrale banken. In theorie is het ook mogelijk om in Nederland twee valuta’s te hebben. De Euro en de crypto munt “Gulden”. Er zijn voordelen de Nederlandse pensioenen worden niet langer aangetast door het beleid van de ECB en een Eur exit is niet langer een issue. De gemeenschappelijke markt blijft bovendien intact.

Blockchain

Een blockchain is een systeem dat gebruikt kan worden om ook niet financiële gegevens vast te leggen. Zoals eigendomsakten, persoonlijke berichten, afspraken of gezondheidstoestand. Per blockchain toepassing zijn er regels die aangeven hoe de gegevens in bokken worden verwerkt. Een blockchain bestaat uit een keten van op het internet of in de computer vastgelegde en samengevoegde gegevens. We noemen dat “Blocks”. Het is een gedistribueerde database.

Tot nu toe worden op centraal afgesloten plaatsen de huidige databases bijgewerkt. Voorbeelden hiervan zijn het register bij de Kamer van Koophandel maar ook het bancaire systeem zelf. Het nadeel van deze “oude databases” is dat zij zich niet makkelijk laten aansluiten op andere systemen zonder de veiligheid op het spel te zetten. Bij blockchain is dit volledig anders. Blockchain is decentraal en open. Niemand is eigenaar. Iedereen die dat wil kan er aan deelnemen net zoals met email of internet. Als we blockchain vergelijken met het internet dan maakt het voor data in databases mogelijk wat het internet doet voor informatie. Data kunnen met blockchain veiliger worden verspreid over verschillende databases terwijl de toegang verbeterd. De data zitten niet meer op een centrale database. Als er iets verandert in de database kan iedereen dat zien. Door cryptografische software is het niet mogelijk om wijzigingen door te voeren in eerder toegevoegde regels. Hacken is (vrijwel) onmogelijk.

De Token Economie”.

De “Token Economy” is momenteel in volle bloei en doe sterk denken aan het internet van eind jaren negentig. Blockchain-applicaties zijn niet compatibel met traditionele valuta’s zoals de euro of de dollar. Er is geen instantie die de rol op zich neemt om de waarde te verzilveren.

Tokens zijn een betaalmiddel. Vergelijk het maar met een bewijs middel of een plastic muntje op een voedselmarkt. Maar tegelijkertijd zijn tokens ook programmeerbare activa. Met de tokens krijgt de investeerder gebruiksrechten (tokens) in netwerken die gebruik maken van gedecentraliseerde applicaties. De investeerder krijgt via de Token het recht om te handelen op dat netwerk. De Token wordt uitgegeven door de organisatie die de gedecentraliseerde applicatie heeft ontwikkeld. Tokens kunnen op drie manieren worden verkregen:

1. Door de gebruiker van de gedecentraliseerde applicatie die zijn diensten verkoopt in ruil voor Tokens;

2. Door deel te nemen aan “ICO’s” (Initial Coin Offering. Een soort fondswerving). Ongeveer 80% van de tokens wordt geveild voor gebruikers die betalen in Externe cryptocurrencies (Bitcoin, Ethereum..). De ingezamelde fondsen blijven in de organisatie en worden gebruikt voor de verdere ontwikkeling en om o.a. dienstverleners te betalen (bijvoorbeeld advocaten, lobbyisten etc.). Ongeveer 20% wordt gereserveerd voor de ontwikkelaars en de organisatie voor het opgeleverde werk.

3. Door de Tokens te kopen op de secundaire markt.

De houders van Tokens worden aangemoedigd om het netwerk te gebruiken om zo de waarde (en marktprijs) van hun Tokens te verhogen.

Voorbeelden

De voorbeelden van gedecentraliseerde applicaties zijn legio en gemakkelijk te vinden op het internet. Ik noem deze niet. Wel noem ik enkele voorbeelden die mij onmiddellijk te binnen schieten. Via bijvoorbeeld het IMF kunnen de intellectuele eigendomsrechten opnieuw wereldwijd vorm gegeven worden. Dit lost het probleem met o.a. China op. Onderzoeken kunnen sneller en efficiënter plaatsvinden. Zorgkosten kunnen substantieel verlaagd worden door het substantieel verkleinen van de administratieve rompslomp bij Zorgverzekeraars etc.